Gebrek nr 14: de kunst van het letterzetten

We zijn eind augustus, de avond voelt aan als herfst en ik kijk naar het Rad van Fortuin. De tv staat op fluistertoon, maar toch schalt het: Peter van de Veire, wat zien we hem geire! Een kandidate imiteert met veel succes een duif, een andere laat zich gedurende tien seconden gewillig ondervragen over haar …

Gebrek nr 13: de kunst van het gracieus ouder worden

Kent ge dat? Die momenten dat alles in uw lijf zeer doet, dat ge uw knoken, die ge normaal helemaal niet moogt voelen rammelen tussen uw spieren en uw vet, die er zouden moeten zijn om u rechtop te houden, op twee voeten, zoals het een homo sapiens sapiens betaamt, of als ge moet rechtkomen …

Gebrek nr 12: de kunst van het vergeten

Wat heeft je blij gemaakt vandaag? Best een indiscrete vraag. Ik open er mijn reeks workshops mee. Capuccino wordt geantwoord, en Catullus, en ik ben weer terug in mijn middelbare school en in Rome en in het caffettaria van het Italiaanse filiaal van een van mijn vorige werkgevers. Ja, Italië kan me blij maken, dat …

Gebrek nr 11: de kunst van het reizen

Daar stonden we. Op het verkeerde uur, de verkeerde plek, de vrouw die de sleutel had van de Romaanse kapel was nergens te bekennen, en stiekem waren we daar blij om. We hadden haar nooit iets kunnen vragen, de reisgids - meer dan duizend pagina's over het zuiden van Toscane - was in het Frans, …

Gebrek nr 10: de kunst van een groots leven

Het regent. Het weerbericht als binnenkomer is ouderwets, ik weet het. Maar excuus, het regent echt hard op deze doordeweekse dag en het schrijven aan mijn roman stelt me voor grote problemen. Zoals. Mijn mannelijk hoofdpersonage krijgt het in zijn hoofd om een tattoo te laten plaatsen. Op een pijnlijke plek bovendien, zo schijnt het, …

Gebrek nr 9: de kunst van het afronden

Alleen wie over een heel scherp gehoor beschikt, kan het horen, zo stel ik me voor. De twee messen van de schaar die tegen elkaar schuren, het strekken van de handpalm om de ogen van de schaar zo ver mogelijk uit elkaar te trekken, en dan zoef, het nazinderende staal en het knappen van de …

Gebrek nr 8: de kunst van het ontwijken van hovaardigheid

Het was een treurig zicht. Ik zat in het centrum van de stad voor het raam van een aftands fast food restaurant te kauwen op een frietje dat heimwee had naar zijn natuurlijke staat - diepgevroren. Uit een grote coca cola beker zoog ik een slok kraantjeswater met belletjes naar binnen, om een en ander …

Gebrek nr 7: de kunst van het kiezen van de juiste vijand

Ik had me vergist. In de loop der jaren is het uitgegroeid tot een signatuurgerecht ten huize Bijgekleurd, een dat we zonder blikken of blozen aan de meest verfijnde van onze gasten durven voor te zetten. Kalfspiccata met ratte-aardappelen en rucola, versie Jeroen Meus, maar dan met pasta in plaats van die patatjes en sla. …

Gebrek nr 6: de kunst om niet op tijd naar bed te gaan

Het gebeurt niet elke avond. Of misschien wel, maar de meeste avonden ontsnapt het precieze moment je, want het is er telkens maar één, welbepaald, dat weet je dan weer wel, daar ben je heel zeker van. Misschien heb je er een trigger voor nodig. Een liedje bijvoorbeeld, dat al jaren ongemerkt in je favourites …

Gebrek nr 5: de kunst van de idolatrie

Terwijl ik dit schrijf, maakt een man in een pak en een streepjesdas de winnaars van de Nobelprijs Literatuur bekend. Dat was een heel gedoe op facebook deze ochtend, een beetje vrolijk en ironisch want we maken als taalgebied toch geen kans, en we houden een zekere afstand - en dat kan ik weten want …