Ik had er, eerlijk gezegd, meer van verwacht.
Voor het eerst in weken rijd ik over een snelweg, met plek en ruimte om het gaspedaal even diep in te drukken.
Het doet me niets.
Ja, ik word even in de zetel gedrukt, de motor brult verontrustend – allemaal netjes zoals het hoort.
Verlies van smaak en geur is vaak het eerste – en enige symptoom. Zou dat ook het verlies van andere sensaties inhouden? Een hand in je hand. Een bleke maan, nog voor de schemering. De stem van Tracey Thorn.
Vosje zit achterin, Vosjes mama naast me. Hij eet een cakeje, zij een energiereep, reizen kost energie, dat waren we vergeten, dat elke verplaatsing een inspanning van lichaam en geest vragen, hoe comfortabel je ook niets zit te doen.
Ik zoek de afslag die deze gezinsuitstap moet legitimeren.
Voor de nog ongeboren baby doen we alles, en we zijn op weg naar de ontwerpster van het geboortekaartje. De wereld mag dan virtueel zijn, een drukproef wil je ronddraaien in je handen, elk adres moet handgeschreven op de envelop, de postzegel met zorg gekleefd.
Na gedane zaken staan we nog even stil. Vosjes’s mama heeft vanuit het open raampje dank je wel’s naar de ontwerpster gezwaaid. Het eerste berkenstuifmeel waait naar binnen. Ik nies. Vosje wil niet naar huis. Hij wil verder, op vakantie, een blauw huisje aan de zee, zand en golven en ijsjes, een verlaten eiland, en als dat niet kan wil hij naar Brussel.
Nooit geweten dat ik het zo eens kon zijn met een driejarige.
Ik rijd binnendoor terug, de korrelige landwegen afgezoomd met eenzame fietsers en lopers, en een hondje af en toe. Het slordige asfalt lijkt al te smelten bij het horen van het eerste zomerse weerbericht van het jaar.
Alles komt goed.
No one is allowed to settle here, so the personnel at the research station changes constantly. Some of the men stay for only a few months, but most for a year and a half. There is no boat. Where would they take it?
His (the district chief of the 48th mission) office is the only room without pin-ups on the wall. There is a register of births, marriages and deaths on his desk. Empty columns show that no one has married or had a child here yet.
Judith Schalansky, Pocket atlas of remote islands, Amsterdam Island
bijgekleurd 
Prachtig geschreven.
Dank je wel, Eline.
De wereld mag dan virtueel zijn, een drukproef wil je ronddraaien in je handen. Wij draaien rond in cirkels van anderhalve meter, zonder het te willen, bedwelmd door de geur van de inkt der media. Zal onze proef op de som droog zijn voor de avond valt ?
Dat is een goeie vraag, Rik … Dag per dag …
Fijne tekst!